Na een paar dagen lieren in Nederland wilde ik niets liever dan echt vliegen. Van de bergen dus. Samen met Ewa van de liercursus ben ik naar Andelsbuch in Oostenrijk gegaan voor een week bergvliegen. Vanaf de Niedere bij Andelsbuch ga je in glijvlucht in ongeveer een kwartier naar beneden, heel wat anders dus dan de vier minuten die je bij het liervliegen hebt. Dag 1 begon (uiteraard) op een oefenweide met de bekende routine: opzetten, checken, rennen, remmen. En nog een keer en nog een keer. Niet ten overvloede want een ander scherm is toch weer een ander scherm en in een jaar wordt het allemaal toch weer een beetje roestig.

Dag twee mocht ik dus ook weer naar de oefenweide. Dat ik daar uberhaupt kwam was nog een leuke meevaller want de dag was al aardig verregend door een koufront. Aan het einde van de dag mochten een paar nog even verder op de oefenweide. Zowel Ewa als ik zelf hadden voor onszelf besloten dat we hier morgen niet meer terug zouden komen dus we hebben gestart en gestart en gestart tot we te horen kregen dat we allebei de volgende dag ook naar de Niedere mochten. Echt vliegen!

De volgende dag was uiteraard spannend. Het landingscircuit werd ons uitgelegd en we gingen naar boven in de stoeltjeslift. Een kilometer omhoog. En dat was toch weer spannend. Vanaf de startweide zag de diepte er weer erg diep uit. De check geeft je niet alleen zekerheid over je materiaal (helmschoenenlijnenschermluchtruim alles ok?), het geeft je ook rust. Dan het moment na de start dat de boompjes onder me wegvielen en ik over mijn schouder naar een verdwijnende berg keek, dan zie je het dal onder je, de piepkleinde landingsplaats, je voelt de lucht aan je scherm trekken.