Natuurijs is niet alleen mooi, het kan ook gevaarlijk zijn. In Nederland vallen iedere (ijs)winter weer een paar doden. Als je door het ijs zakt zul je grote moeite hebben eruit te komen. Zelfstandig lukt het vrijwel niet.

Als je gaat schaatsen in Zweden zul je er rekening moeten houden dat je er op een onverwacht moment door kan zakken. Hulp van omstanders hoef je niet te verwachten want je bent alleen op het ijs. Zweden zelf gaan dan ook nooit het ijs op zonder ijspriemen (isbubbar), werplijn (livlina) en een volledige set droge kleren. De priemen zijn verbonden met een lijntje, dit draag je om je nek zodat je er altijd bij kunt. De werplijn kun je naar een medeschaatser werpen. Die moet er dus wel zijn. Ga daarom nooit alleen schaatsen. Alleen heb je geen kans om eruit te komen.

Mijn schaatsmaat Arjan, hier op de foto springend over een scheur in het ijs, zou later deze dag door het ijs zakken. Het gebeurde aan het eind van de dag net toen we aan het laatste stukje naar Stockholm begonnen. Vlak voor het paleis van de Koning lag een eilandje waar we langs reden. We reden een plaat ijs op die veel dunner was dan het ijs wat we gewend waren. Ik had geluk en kon draaien, hij niet. Ongeveer 10 meter op het dunne stuk zakte hij erdoor. Een aantal keren probeerde hij er met priemen uit te komen maar zonder succes. Dankzij de werplijn die hij bij zich droeg kon ik hem liggend op het ijs naar me toe trekken.

Het schokkendste was nog wel om te zien hoe snel onderkoeling optreedt. Na een paar pogingen werden zijn bewegingen traag en werd hij slecht verstaanbaar. Je hebt maar een paar minuten nodig om te onderkoelen en te verdrinken. Zonder reddingmateriaal had hij het niet gered. We gaan nooit meer natuurijs op zonder volledige set.

In ons geval had het avontuur nog een staartje. Tijdens de redding was Arjan rijn rugzak in het water verloren. Het was te gevaarlijk om die rugzak op te pikken dus we hebben hem daar achtergelaten, ik had tenslotte ook een droge set kleren bij me. De volgende dag zag een politiehelicopter een rugzak drijven en riep een tweede heli met compleet duikteam erbij. De duikers hebben tot op de bodem naar een lijk gezocht maar natuurlijk niets gevonden. De volgende dag wezen mensen in het Vandrarhem ons op het krantebericht. Na een bezoekje aan de politie waar Arjan uitgelegd heeft wat er nu precies gebeurd was kreeg hij zelfs zijn rugzak weer terug. De overbodige redding hoefde (gelukkig) niet betaald te worden.