De cherimoya is een vrucht die oorspronkelijk uit Zuid Amerika komt. De boom kan zelfs niet tegen een beetje vorst. Daardoor is er maar een plaats in Europa waar de cherimoya kan groeien, op de zuidflanken van de Sierra Nevada in zuid Spanje is het klimaat net even milder dan in de rest van Spanje. Op de hoogvlakte kan het nog wel eens vriezen en sneeuwen, maar de Costa del Sol is eigenlijk altijd aangenaam.

Hier kan je op de markt dan ook overal cherimoyas kopen. De vrucht is groen en heeft een leerachtige schil. Als de schil zwart begint te verkleuren is hij rijp. Het plaatje rechts toont een rjipe cherimoya, een dag ervoor op de markt in Malaga gekocht. Je eet een cherimoya door hem gewoon door te snijden en dan leeg te lepelen. Wel de pitten uitspugen. De cherimoya is de lekkerste vrucht die ik ooit geproefd heb. De smaak wordt wel met bananenmousse vergeleken maar het is net iets zuurder en frisser.

Volgens de spanjaarden zelf is de cherimoya niet geschikt voor export. Te kwetsbaar en het moment van doorsnijden en leeglepelen vraagt goede timing. Je moet 'm in de gaten houden. Maar volgens mij willen ze gewoon alle cherimoyas voor zichzelf houden.

De eerste keer dat ik de cherimoya proefde heb ik de zaden meegenomen om ze terug in Nederland te gaan kweken. De cherimya is geen ideale kamerplant. Omdat het nier nogal eens wil vriezen kunnen ze 's winters niet buiten blijven dus zijn ze veroordeeld tot een leven in de pot. Bijna 10 jaar later heb ik 4 zielige boompjes in mijn kamer staan. Voor de cheri's zal ik dus naar Spanje moeten, maar is dat erg?